ಮೈಕೊಡವಿಯೆದ್ದಳು ಕ್ಷಮಯಾ ಧರಿತ್ರಿ ಭೀಭತ್ಸ ರೌದ್ರ ಕಾಲ ರಾತ್ರಿ……

ಮೈಕೊಡವಿಯೆದ್ದಳು ಕ್ಷಮಯಾ ಧರಿತ್ರಿ ಭೀಭತ್ಸ ರೌದ್ರ ಕಾಲ ರಾತ್ರಿ……

ಡಾ. ಸಂಧ್ಯಾ ಡಿ.ಎನ್.

ಹಸಿರೇ ಹಸಿರಿತ್ತು ಒಂದೊಮ್ಮೆ
ವನಸಿರಿ, ಸವಿಝರಿ
ಪುಲಕಿತ, ಸಂತುಲಿತ
ವನ,
ಅಭಯದ ಸಂಕೇತ.

ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ಜೀರುಂಡೆಗಳ ಝೇಂಕಾರ,
ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಲರವದ ಓಂಕಾರ
ಎಲೆ, ಹೂ, ಹಣ್ಣುಗಳ ಭಾರಕ್ಕೆ ಬಾಗಿದ ಮರ
ಕಣ್ಣೆರಡು ಸಾಲದು, ಎಲ್ಲವೂ ಸುಂದರ.

ಮನಕೆ ತಂಪಾಗಿತ್ತು, ಕಿವಿಗೆ ಇಂಪಾಗಿತ್ತು
ನಾಸಿಕಕೆ ಮಧುರ ಕಂಪು, ಹೃದಯವೇ ಮೇಳೈಸಿತ್ತು
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಸಿರು, ಮೃಗ,ಖಗ, ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣು
ವಿಹಂಗಮ-ವಿಸ್ಮಯ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೊಗಸು
ಸೊಬಗಿನಾಟ

ಆರಂಭವಾಯ್ತು ತೊಳಲಾಟ…………
ಓ ಮನುಜ
ನಿನ್ನ ಚೆಲ್ಲಾಟ, ನಿಸರ್ಗ ಮಾತೆಗೆ ಸಂಕಟ
ಬೂದಿಯನೆರಚುತ ಮಾಡಿಹೆ ಮಾಟ
ಜನ-ಜಂಗುಳಿ, ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಹೂಟ,
ದುಷ್ಟ, ದಾರ್ಷ್ಟ್ಯ ಮನ ಪಳಗಿದ ಕೂಟ
ಆಯಿತು ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ, ಸಂಕಟದೂಟ
ಬಿರು ಬಿಸಿಲು-ಚಳಿ-ಅತಿ ಮಳೆ ಹೊಯ್ದಾಟ.

ಅವಗೆಂಪು, ಅತಿ ನೇರಳೆ ಪ್ರಸರಣ,
ಭುವಿಯನು ಸುಡುವ ಉರಿ ಕಿರಣ,
ಹೊತ್ತಿ ಉರಿಯಿತು ಭೂರಮೆ ಚರಣ
ಬರಡಾಯಿತು ಇಳೆ, ಮಣ ಮಣ, ಭಣ ಭಣ.

ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ಅಣು, ಪರಮಾಣು-ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣು ಕರೋನಾ
ಭುಗಿಲೆದ್ದ ಕ್ಷಣ
ರುದ್ರನ ರೌದ್ರ ತಾಂಡವ ಕಣಾ
ಗಿಡ ಮರಗಳ ತರಗೆಲೆಗಳ ಹಾಗೆ
ಉದುರುದುರುದುರಿದವು
ಇಳೆಯ ಮೇಲೆ ರಾಶಿ,ರಾಶಿ ಹೆಣ
ಎಂದುದಯಿಸುವುದೋ ಆಶಾ ಕಿರಣ ?

ಧರೆಯ ಮೇಲೆ ಇದೆಂತಹ ಛಾಯೆ?
ಬರಿಗಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ಮಾಯೆ
ಉಳಿ-ಸುಳಿಯಾಗಿ ಶಸ್ತ್ರವ ಬೀಸಿ
ಸಂಕಟ ಸೂಸಿ,
ಗಾಳಿ, ನೀರು, ಮಣ್ಣಲೂ ಹಾಸಿ
ತನ್ನದೇ ನಿಜ ಬಣ್ಣವ ಮೆರೆಸಿ, ಮರೆಸಿ
ಜನರೆದೆ ನಡುಗಿಸಿ, ವಿಶ್ವವ ವ್ಯಾಪಿಸಿ……….

ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮಡಿಲಲಿ ಸುಂದರ ಬದುಕು
ಧಿಕ್ಕರಿಸಿದೊಡೆ ನಿಲ್ಲದು ಬದುಕು
ಸೂಕ್ಷ್ಮಾತಿಸೂಕ್ಷ್ಮ ಜೀವದ ಬದುಕೂ
ಮನುಜನ ಬದುಕೂ
ಅದಕೂ ಇದಕೂ ಎಲ್ಲದಕೂ
ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಬೆಸೆದಿದೆ
ಕಾಣೋ.