ಅರಿವಳಿಕೆಯ ಕಥೆ

 

ಅರಿವಳಿಕೆಯ ಕಥೆ 

                    

ಲೇಖಕರು :  ಡಾ|| ಎಂ.ಜೆ.  ಸುಂದರ್‌ರಾಮ್

 ನಿವೃತ್ತ ಪ್ರಾಣಿ ವಿಜ್ಞಾನ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರು 

ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡ್ ಅನಿಲವನ್ನು ನಗೆಯನಿಲವೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. 1775 ರಲ್ಲಿ ಜೋಸೆಫ್‌ ಪ್ರೀಸ್ಟ್ಲಿ (Joseph Priestley) ಎಂಬ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಇದನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದರು. ಇದು ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲದ, ಸಿಹಿ ವಾಸನೆಯ ಅನಿಲ. ಇದನ್ನು ಸೇದಿದರೆ ತಲೆಸುತ್ತಿ, ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡುತ್ತಿರುವ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತದೆ; ಆತಂಕವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ, ನೋವನ್ನು ಶಮನಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.

ಡೇವಿ ಎಂಬ ವಿಜ್ಞಾನಿ ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಅರಿವಳಿಕೆ ಗುಣವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ, ‘ಇದು ದೈಹಿಕ ನೋವನ್ನು ಶಮನಗೊಳಿಸಬಲ್ಲದೆಂದು ಕಂಡುಬರುವುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಕನಿಷ್ಠ ರಕ್ತಸ್ರಾವವಾಗುವ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಗಳಲ್ಲಿ ಅನುಕೂಲಕರವಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಬಹುದು’ ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ ವೈದ್ಯರು, ನೋವಿನ ಅನುಭವವಾದರೆ ರೋಗಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಗುವುದೆಂದು ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ರೋಗದಿಂದ ನರಳುತ್ತಿರುವ ರೋಗಿಯ ಚೀತ್ಕಾರದಿಂದ ವೈದ್ಯರು ಉತ್ತೇಜಿತರಾಗಿ, ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿಯೂ, ಅತಿ ಶೀಘ್ರವಾಗಿಯೂ, ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿಯೂ ನಡೆಸುವರೆಂದೂ, ರೋಗಿಯೂ ಬಲುಬೇಗ ಗುಣಮುಖನಾಗುವನೆಂದೂ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಪಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನೋವು ದೇವರು ಕೆಟ್ಟವರಿಗೆ ಕರುಣಿಸಿದ ಶಿಕ್ಷೆಯೆಂದೂ, ಹೆರಿಗೆಯ ನೋವು ದೈವಿಕ ಅನುಭವವೆಂದೂ, ತಾಯ್ತನದ ತ್ಯಾಗಸೂಚಕವೆಂದೂ ವೈದ್ಯರು ತಮ್ಮ ರೋಗಿಗಳಿಗೆ ಬೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

 

ಅಂದಿನ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಒಂದು ಚಿತ್ರಣ ಇಲ್ಲಿದೆ: ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿನ ಚೆಲುವೆ, ಹೆಸರಾಂತ ಕಾದಂಬರಿಗಾರ್ತಿ ಫೇನಿ ಬರ್ನಿ (Fanny Burney)  ಯವರ ದಾರುಣ ಅನುಭವ ಅಂದಿನ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ರೋಗಿಗಳ ಬವಣೆಯನ್ನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದಂತೆ ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. 1810ರಲ್ಲಿ ಈಕೆಯ ಸ್ತನದಲ್ಲಿ ನೋವು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಇವಳ ಪತಿ ಈಕೆಯನ್ನು ಫ್ರಾನ್ಸ್‌ನ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಸರಾಂತ ಮತ್ತು ಗೌರವಸ್ಥ ವೈದ್ಯರೊಬ್ಬರ ಬಳಿಗೆ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಾಗಿ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಏಳು ವೈದ್ಯರನ್ನೊಳ ಗೊಂಡ ವೈದ್ಯತಂಡವು ಬರ್ನಿಯನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿ, ಈಕೆಯ ಸ್ತನವನ್ನು ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಮೂಲಕ ತೆಗೆಯಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿತು. ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯನ್ನು ಪ್ಯಾರಿಸ್‌ನಲ್ಲಿಯ ಬರ್ನಿಯವರ ಸ್ವಗೃಹದಲ್ಲೇ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಅರಿವಳಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ನಡೆಸಿದ ಈ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯು ಒಂದು ರಣರಂಗವೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿತು.

‘ನೀವು ಮಗುವನ್ನು ಹೆತ್ತಾಗ ನೋವಿನಿಂದ ನರಳಿ ಚೀತ್ಕರಿಸಿದಿರಾ?’ ಎಂದು ವೈದ್ಯರು ಬರ್ನಿಯವರನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ ಆಕೆ ‘ಹೌದು’ ಎಂದು ಉತ್ತರಿಸಿದರು. “ ಓ, ಹಾಗಾದರೆ, ನಿಮಗೆ ಈಗಲೂ ಒಳ್ಳೆಯದೇ ಆಗುತ್ತದೆ. ಈಗ ನಾವು ಮಾಡುವ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯಲ್ಲೂ ನೀವು ಹಾಗೆಯೇ ನೋವಿನಿಂದ ಚೀತ್ಕರಿಸಬಹುದು” ಎಂದು ವೈದ್ಯರು ಬರ್ನಿಯವರಿಗೆ ‘ಧೈರ್ಯ’ ತುಂಬಿ, ತಮ್ಮ ಕಟುಕತನವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರಂತೆ! ಬರ್ನಿಯ ಈ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಬಹುತೇಕ ಸಮಯ ಅವರು ಭಯಂಕರವಾಗಿ ಗೋಳಾಡಿ, ಚೀತ್ಕರಿಸಿ, ಎರಡು ಸಲ ಮೂರ್ಛಿತಳಾಗಿ ಬದುಕಿ ಬಂದರು!!. ಗುಣಮುಖರಾದ ನಂತರ 20 ವರ್ಷಗಳ ವರೆಗೆ ಬರ್ನಿ ಬದುಕಿದ್ದರಂತೆ. ಇಂತಹ ಆಘಾತಕಾರಿ, ಘೋರ ಮತ್ತು ಅಮಾನವೀಯ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸಾ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡ್‌ ಕಿಟ್‌ಗಳನ್ನು ಜನ ತಮ್ಮೊಂದಿಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಆಗಾಗ ಅದನ್ನು ಸೇದಿ ಖುಷಿಪಡುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅದರ ಅರಿವಳಿಕೆಯ ಗುಣ ಯಾರ‍್ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಡೇವಿಯ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಮತ್ತು ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನೋವಿನಿಂದ ನರಳುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲವೆಂದು ಮನವರಿಕೆಯಾಗಲು ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳು ಬೇಕಾಯಿತು. ಈ ಅರಿವು ಮೂಡಿದ್ದು ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ. ಅಲ್ಲಿಯ ಕೆಲವು ವೈದ್ಯರು ಈಥರ್ ದ್ರಾವಣವನ್ನು ಅರಿವಳಿಕೆಯಾಗಿ ಬಳಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು.

1844ನೆಯ ಡಿಸಂಬರ್ 10ನೇ ತಾರೀಖಿನ ಸಂಜೆ, ಗಾರ್ಡ್ನರ್ ಕ್ವಿನ್ಸಿ ಕೋಲ್ಟನ್ (Gardner Quincy Colton) ಎಂಬ ರಸಾಯನಗಾರ (Chemist)  ನಗೆಯನಿಲದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಉಪನ್ಯಾಸವನ್ನು ಯೋಜಿಸಿ, ಅದರ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದರು. ಹಾರ್ಟ್ಫೋರ್ಡ್‌ ನಗರದ ಹೊರೇಸ್ ವೆಲ್ಸ್ (Horace Wells) ಎಂಬ ದಂತವೈದ್ಯ ತಮ್ಮ ಪತ್ನಿ ಎಲಿಜಬೆತ್‌ಳೊಡನೆ ಈ ವಿನೋದ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಅಗಮಿಸಿದ್ದರು. ಪ್ರದರ್ಶನದ ಮಧ್ಯೆ, ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡನ್ನು ಸೇದಿ, ಅದರ ಆನಂದವನ್ನನುಭವಿಸುವಂತೆ ಕೋಲ್ಟನ್ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹೊರೇಸ್‌ರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಸ್ಯಾಮುಯಲ್ ಕೂಲಿ ಎಂಬ ಗುಮಾಸ್ತ ಕೋಲ್ಟನ್‌ರ ಆಹ್ವಾನವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ವೇದಿಕೆಯೇರಿ ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡ್‌ ಅನ್ನು ಸೇದಿದ. ಕೂಡಲೇ ಅವನಿಗೆ ಅಮಲೇರಿತು. ತಲೆ ತಿರುಗಲಾರಂಭಿಸಿ, ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಕೋತಿಯಂತೆ ಮನಬಂದಂತೆ ಕುಣಿಯತೊಡಗಿದ. ಹೀಗೆ ಹತೋಟಿ ಮೀರಿ ಕುಣಿವಾಗ ಅವನ ಕಾಲು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಮರದ ಮೇಜಿಗೆ ಬಡಿದು, ಕಾಲಿನಿಂದ ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ರಕ್ತ ಸ್ರಾವವಾಗತೊಡಗಿತು. ಆದರೆ ಕೂಲಿಗೆ ಅದರ ಪರಿವೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಏನೂ ಆಗದವನಂತೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ. ಜೊತೆಗಿದ್ದವರು ಅವನಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ರಕ್ತ ಸೋರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದಾಗಲಷ್ಟೇ ಅವನಿಗೆ ಅದರ ಅರಿವಾಯಿತು. ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದ ವೆಲ್ಸ್ಗೆ ಸೆರೆಂಡಿಪಿಟಿಯ ಬಾಣ ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ತೂರಿಬಂದು ಅವರನ್ನು ತಾಗಿತು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ವೆಲ್ಸ್ರ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ವಿಚಾರವೊಂದು ಮಿಂಚಿನಂತೆ ಹಾದು ಹೋಯಿತು. ಹುಳುಕಾಗಿದ್ದ ತನ್ನ ಮೂರನೇ ದವಡೆಹಲ್ಲನ್ನು ಕೀಳಿಸಲು ವೆಲ್ಸ್ ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂದು ಅರಿವಳಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆಯೇ ದಂತವೈದ್ಯರು ಹುಳುಕು ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಕನಿಕರ ತೋರದೆ, ನಿರ್ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಾಗಿ ಕಿತ್ತೆಸೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಘೋರತೆಯನ್ನರಿತಿದ್ದ ರೋಗಿಗಳು, ಇಂತಹ ರಾಕ್ಷಸೀ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಗಿಂತ ನೋವನ್ನು ನುಂಗಿಕೊಂಡು ಬದುಕುವುದೇ ಲೇಸೆಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಹುಳುಕು ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಕೀಳಿಸುವ ಗೋಜಿಗೇ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವತಃ ದಂತವೈದ್ಯರಾಗಿದ್ದ ವೆಲ್ಸ್ ಕೂಡ ಅನೇಕರಿಗೆ ಇಂತಹ ಭಯಾನಕ ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನೆಸಗಿದ್ದರು.

ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡ್‌ನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ಸೇದಿದರೆ ನೋವಿನ ಅನುಭವವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯನ್ನರಿತ ವೆಲ್ಸ್ ತಮ್ಮನ್ನೇ ಬಲಿಪಶುವಾಗಿಸಿ ಕೊಂಡು ಪರೀಕ್ಷೆಗೊಳಗಾಗಲು ಮುಂದಾದರು. ಅಧಿಕ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡ್ ಅನಿಲವನ್ನು ಸೇದಿ, ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸದೆ ತಮ್ಮ ಹುಳುಕು ಹಲ್ಲನ್ನು ಮತ್ತೊಬ್ಬ ದಂತವೈದ್ಯರಿಂದ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಕೀಳಿಸಿಕೊಂಡರು. ನಗೆಯನಿಲದ ಅಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡ ವೆಲ್ಸ್ ‘ಹಲ್ಲು ಕೀಳುವುದರಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಯುಗವೇ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿದೆ’ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರು. ಆಗಲೂ, ತಾವು ದಂತವೈದ್ಯಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೂ ವೈದ್ಯಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೂ ಅತ್ಯವಶ್ಯವಾದ ಅರಿವಳಿಕೆಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದಿರುವ ಅರಿವೇ ಅವರಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ವೆಲ್ಸ್ ತಮ್ಮ ಅನುಭವವನ್ನು ತಮ್ಮ ರೋಗಿಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಯೋಗಿಸಲು ಮುಂದಾದರು. 1845ನೇ ಫೆಬ್ರುವರಿಯಲ್ಲಿ ಬಾಸ್ಟನ್ ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದು ತಮ್ಮ ಆವಿಷ್ಕಾರವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿದರು. ತಮ್ಮ ಕೆಳಗೆ ಶಿಕ್ಷಾರ್ಥಿಯಾಗಿ, ಬಳಿಕ ಬಾಸ್ಟನ್‌ನಲ್ಲಿ ವೈದ್ಯವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದ ಮಾರ್ಟನ್, ವೆಲ್ಸ್ಗೆ ಆಸರೆಯಾದರು. ಬಾಸ್ಟನ್‌ನ ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಉಪನ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಡಿಸೆಂಬರ್ 1846ರಂದು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕನೊಬ್ಬನ ಹಲ್ಲು ಕೀಳುವ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವೀಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಏರ್ಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಆ ಅನುಭವವನ್ನು ವೆಲ್ಸ್ ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ: ‘ಅಲ್ಲಿಯ ವರ್ತುಲ ನಾಟ್ಯರಂಗದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮತ್ತು ವೈದ್ಯರು, ನೋವಿಲ್ಲದೆ ಹಲ್ಲು ಕೀಳುವ ವಿಶೇಷ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಕಿಕ್ಕಿರಿದು ನೆರೆದಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನನ್ನ ದುರಾದೃಷ್ಟದಿಂದಲೋ ಏನೊ, ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡ್‌ ಚೀಲವನ್ನು ನಿಶ್ಚಿತ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮೊದಲೇ ರೋಗಿಯಿಂದ ಹಿಂದೆಗೆಯಲಾಯಿತು. ಇದರಿಂದ ರೋಗಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ನೈಟ್ರಿಕ್ ಆಕ್ಸೈಡ್‌ ಪೂರೈಕೆಯಾಗ ಲಿಲ್ಲ. ಹಲ್ಲುಕೀಳುವಾಗ ಅವನು ನೋವಿನಿಂದ ಕಿರಚಿಕೊಂಡ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ರೋಗಿಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರಯೋಗಿಸಿ ತೋರಿಸೋಣವೆಂದು ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ರೋಗಿಯ ಸುಳಿವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ನನ್ನ ವಿಚಾರವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಮೋಸವೆಂದೇ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಪಟ್ಟರು.’

ರಂಗಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಜಮಾಯಿಸಿದ್ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ವೆಲ್ಸ್‌ರ ಕಡೆ ಕೈ ತೋರಿಸಿ ಕೇಕೆಹಾಕಿ, ಛೀಮಾರಿ ಹಾಕಿ, ಅವರನ್ನು ಹೀನಾಯವಾಗಿ ನಿಂದಿಸಿ ಹೊರಗಟ್ಟಿದರು. ಅವಮಾನ ತಾಳಲಾರದೆ, ವೆಲ್ಸ್ ಊರಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ, ತಮ್ಮ ಮನೆ ಮತ್ತು ದಂತವೈದ್ಯಕೀಯ ಕ್ಲಿನಿಕ್ಕನ್ನು ಮಾರಿ ಬಿಟ್ಟರು. ಇದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ, ನೈಟ್ರಸ್ ಆಕ್ಸೈಡ್‌ಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ, ಈಥರನ್ನು ಬಳಸಿ 160ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ರೋಗಿಗಳಿಗೆ ನೋವಿಲ್ಲದ ದಂತ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಿದ್ದಾಗಿ ಮಾರ್ಟಿನ್ ವೆಲ್ಸ್‌ಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದರು. ಮಾರ್ಟಿನ್ ತಮ್ಮ ಅನ್ವೇಷಣೆಯನ್ನು ಕದ್ದರೆಂಬ ಬೇಸರದಿಂದ, ವೆಲ್ಸ್ ತಮ್ಮ ಮನೋಸ್ಥಿಮಿತವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ, ಹೆಂಗಸರಿಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಆ್ಯಸಿಡ್ ಚೆಲ್ಲಿ, ವೆಲ್ಸ್ ಜೈಲು ಸೇರಬೇಕಾಯಿತು. ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಅತಿಯಾಗಿ ಕ್ಲೋರೊಫಾರಂ ಸೇವಿಸಿ, ತಮ್ಮ ತೊಡೆಯ ರಕ್ತನಾಳವನ್ನು ಕತ್ತಿಯಿಂದ ತುಂಡರಿಸಿಕೊಂಡು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.

 ವೆಲ್ಸ್ ಸಾಯಲು 12 ದಿನಗಳಿದ್ದಾಗ, ರಾಯಲ್ ಸೊಸೈಟಿ ಆಫ್ ಮೆಡಿಸಿನ್ ಸಂಸ್ಥೆ ‘ಯಶಸ್ವಿ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಮೂಲಕ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಗಳನ್ನು ನೋವಿಲ್ಲದೆ ನಡೆಸಬಲ್ಲ ಅನಿಲವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದು, ಅದನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದ ವೆಲ್ಸ್‌ಗೆ ಈ ಆವಿಷ್ಕಾರದ ಗೌರವ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ’ ಎಂದು ಪತ್ರದ ಮೂಲಕ ವಿಷಯವನ್ನು ರವಾನಿಸಿತು. ಆದರೆ, ಅಯ್ಯೊ ಪಾಪ, ಎಂತಹ ವಿಪರ್ಯಾಸ! ಆ ಗೌರವಪತ್ರ ವೆಲ್ಸ್ ಸತ್ತ ಮೇಲೆ ಅವರ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ಮನೆಗೆ ತಲುಪಿತು!